American Beauty (1999) - Review

I don't think that there's anything worse than being ordinary.



De meest realistische en minst realistische representatie van het leven in een modern gezin. Deze mensen lijken op het eerste zicht doodgewoon, maar als je dichterbij kijkt zie je dat ze allemaal hun eigen geheimen en verhalen hebben. Deze film bevat doodgewone personages in uitzonderlijke situaties terecht komen.

Ook dit is een van mijn meest favoriete films van all time. En ik weet zelfs niet waarom. Dit is geen romantische komedie, maar er komt wel romantiek en komedie in voor. Dit is geen drama maar ... wel, je weet wel waar dit naartoe gaat. Ik kan deze film in geen enkele categorie plaatsen ookal weet ik perfect waar deze film over gaat.
Lester Burnham, een huisvader uit de doodgewone buitenwijken die in een midlife crisis is beland. Maar wanneer hij zijn nieuwe buurjongen en de vriendin van zijn tienerdochter leert kennen, begint hij in te zien dat er een manier is om zijn leven terug nieuw leven in te blazen.

Ik vind deze film hilarisch, mooi en emotioneel om te zien. Een perfecte ervaring en er zit een beetje in voor iedereen. Maar wat maakt deze film nu net zo goed? In één woord: "alles"
Echt (bijna) alles in deze film is echt professionele perfectie. Acteurs die weten wat acteren is, een regisseur die weet hoe hij in een goed verhaal moet vertellen, een scenarist die eerlijke en pure realiteit weet te schrijven, een componist die drama en vreugde kan omzetten in muziek.
American Beauty is voor mij een persoonlijk verhaal over je eigen leven eens goed onder handen te nemen, en alles op eens op een andere manier zien. De hele wereld kan je zien zoals iedereen die ziet, of op een manier zoals jij die ziet. En ik denk dat Lester Burnham alles begon te zien op zijn eigen manier, net als Ricky Fitts.

Sam Mendes, die altijd theater heeft geregisseerd had nog nooit eerder een film geregisseerd dus je zou denken dat hij heel amateuristisch te werk zou gaan, maar hij weet echt een mooi verhaal op het scherm neer te zetten. Maar hij weet vooral hoe hij met acteurs moet omgaan, want de acteurs geven dankzij hem echt een topprestatie in deze film. Sommige personages kunnen door elke acteur gespeeld worden, niemant blinkt echt uit in zijn rol (behalve Kevin Spacey en Annette Bening) maar deze acteurs weten perfect wie hun personage is en wat ze voelen in bepaalde situaties.

Vooral Kevin Spacey is echt formidabel om te zien in zijn rol als "normal family guy". Hij voegt persoonlijk echt enorm veel toe aan zijn personage in Lester. Je ziet aan de manier hoe hij glimlacht dat zijn leven als fictief personage helemaal overhoop word gehaald. Lester is het soort persoon dat je buurman kon zijn, of je eigen vader. Het soort persoon dat niemand echt opmerkt.

Samen Is Spacey samen met Annette Bening (Carolyn Burnham) echt de beste prestaties in deze film. Carolyn Burnham ondergaat ook een hele transformatie dankzij Lester. Ze begint in te zien dat ze alle controle over Lester begint te verliezen en geraakt daarbovenop nog eens verliefd op een collega/rivaal! Samen met Spacey hebben ze echt perfecte chemie, ookal hebben ze met momenten totaal geen gevoelens voor elkaar ... je ziet dat deze 2 personages elkaar met momenten echt kunnen haten. Bij deze 2 acteurs zit het niet in de dialoog maar echt in de manier hoe ze naar elkaar kijken. Ik had geen enkele andere acteurs in deze rollen kunnen zien.

Thora Birch speelt de dochter van Lester en Carolyn. Ook zij is het doodnormale girl next door, maar ook wanneer zei de nieuwe buurjongen leert kennen, krijgt ze opeens ook een heel andere kijk op haar leven.

Ricky Fitts ... een andere acteur had van dit personage echt een eikel kunnen maken, maar Wes Bentley brengt een onschuldigheid aan zijn personage. Want geef toe, als je er goed over nadekt is ook dit personage niet echt een goede persoon. In zijn vrije tijd is hij een drugsdealer, maar dankzij zijn kijk op het leven zien we dat er meer is achter deze jongeman dan we denken. En hij word verliefd word op het buurmeisje, maar is toch één van de personages die niet echt transformeert doorheen het verhaal. Ricky is een jongen die van begin tot einde de wereld op zijn eigen manier ziet. Alhoewel, op een gegeven moment wanneer zijn vader hem geweldadig aanpakt, ziet hij een manier om hem volledig te kunnen breken en te kunnen ontsnappen aan het leven als een gevangene van zijn vader.

Ook Mena Suvari's personage is niet echt helemaal wie we denken dat ze is. Zij speelt Angela, Janie's beste vriendin, de jongedame waar Lester op verliefd word. Maar dit vind Angele helemaal niet erg, zij is de cheerleader die seks gebruikt om te krijgen wat ze wil: macht en respect. maar later krijgen we te horen dat ze nog maagd is en alle verhalen zelf heeft verzon

Ik vind het vooral interessant om te zien hoe elk personage een tranformatie ondergaat. Elk personage beïnvloed wel een ander personage. Op het einde van het verhaal zijn alle relaties tussen de personages helemaal anders, een gezin valt uit elkaar, vriendschappen zijn verbroken, liefde is gevonden. Elk personage heeft zijn eigen duivel dat hij probeert te verbergen. Lester is verliefd op Angela, Carolyn heeft een affaire met "the real estate king", Ricky is een drugdealer die dit voor zijn vader probeert te verbergen, Ricky's vader die verdenkt dat Ricky homo is.
Zelfs Ricky's vader ondergaat een transformatie doorheen deze film, maar deze zal ik in niet al te veel detail uitleggen. Chris Cooper vond ik gewoon hilarisch en pijnlijk om te zien als Colonel Fitts!

De muziek van American Beauty is mijn meest favoriete filmmuziek ooit. No competition!
Thomas Newman weet echt de perfecte combinatie te vinden tussen liefde voor leven, humor en drama! Het openingsdeuntje is echt muziek op z'n best. Hier heb ik gewoon geen woorden voor. Een pracht van een soundtrack, zoek hem eens op op internet ... je zult niet teleurgesteld zijn!

American Beauty is echt een film die teracht al zijn oscars heeft gewonnen. Beste acteur, beste reggiseur, beste script EN beste film natuurlijk. Het is een dramatische kijk op het leven van een doodgewone familie. Het lijkt een heel eenvoudige film die misschien elke regisseur had kunnen maken, maar er zit zoveel méér achter en er zoveel méér te zien als je maar eens dichterbij kijkt.

Het begin en einde van deze film zijn zo perfect op elkaar afgesteld, het begin begint echt met een glimlach, en het einde is zo prachtig en emotioneel. Je zou kunnen wenen, maar krijgt een andere kijk op het leven, net als Lester.

Rood is echt letterlijk de "rode draad" doorheen de film. De rozenblaadjes, de rode deur. Alles is zo prachtig doordacht in deze film. Allemaal kleine details die je van de eerste keer zelfs niet ziet.

Deze film is interessant, prachtig en hilarisch om te zien. Elke scene en shot is echt kunst. Deze film heeft echt weinig gebreken. Ik moet wel zeggen dat ik persoonlijk niet echt snap waarom Ricky's vader zo doet tegen Lester op het einde, opeens veranderd hij compleet en reageert hij helemaal anders tegen Lester. Maar wat er daarna gebeurt met hem maakt dit helemaal goed, op het einde zien we wat hij deed na zijn gesprek met Lester.
Ik hou van deze film, maar ik snap wel waarom sommige mensen deze film saai kunnen vinden. Dit is niet het soort film om te kijken met het hele gezin. Maar je krijgt een hele andere kijk op je eigen leven en de hele wereld eigenlijk. Alles word niet mooi op een bord geschoteld en netjes geserveerd, maar het word allemaal op een eerlijke en realistische manier gebracht. Hilarische en prachtige acteerprestaties van iedereen en diepzinnige beelden doorheen de film. Achter elke beeld en elke positie van een personage of zelfs meubilair in het Burnham huis is met een artistieke reden. Je kan deze film niet één keer zien ... dit is het soort film dat je elke keer kan terug zien en het lijkt alsof je hem voor de eerste keer ziet.
Een pracht van een moraal achter dit verhaal.

American Beauty is en blijft altijd een pareltje in filmgeschiedenis ... dus een mooie 5.0 is mooi op z'n plaats.

één woord: Spec-ta-cular!